Uit de waan van de dag

Na meer dan 10 jaar werkzaam te zijn geweest als UX-designer, neem ik even de tijd om stil te staan.

Op een doodgewone woensdagmiddag vorig jaar werd ik geconfronteerd met een "slecht nieuws gesprek" met mijn leidinggevende. Normaal gesproken hadden we een informele band, maar deze keer was hij serieuzer dan ooit tevoren. Het was direct duidelijk dat er iets mis was, en de stress begon meteen door mijn aderen te razen. Door alle spanning kon ik de details van het gesprek later niet meer precies terughalen. Maar in het kort kwam het erop neer dat ik binnenkort geen baan meer zou hebben. Niet omdat ik niet goed functioneerde of omdat mijn werk ondermaats was, maar simpelweg omdat er niet genoeg projecten waren om mij bezig te houden.

Dit kwam als een complete verrassing voor mij. Had ik signalen gemist? Misschien... maar tot op de dag van vandaag kan ik ze niet bedenken. Na het gesprek ben ik direct naar huis gegaan om het nieuws te delen met mijn familie. Het was een zwaar moment voor mij, ook al kon ik er niets aan doen. Het voelde als een persoonlijk falen.

De weken die volgden waren gevuld met onrust, stress en verdriet. Terwijl ik me door dit uitputtende proces sleepte, deed ik alsof er niets aan de hand was tegenover mijn collega's, wat nog meer energie van me vergde. Nadat alle juridische zaken waren afgehandeld, nam ik afscheid van mijn collega's en gaf ik een korte toelichting op de situatie. Het viel me zwaar om op deze manier afscheid te nemen van de mensen waarmee ik bijna 2 jaar had samengewerkt, maar het was ook een belangrijk moment om dit hoofdstuk af te sluiten.

Het heeft me veel moeite gekost om alles wat er gebeurd is los te laten. Het heeft me opnieuw doen realiseren dat alles tijdelijk is en dat je soms voor uitdagingen kunt komen te staan waar je geen invloed op hebt.

Loopbaantraject

Nu ik dit artikel schrijf, een paar maanden later, zie ik het moment waarop ik mijn werkgever verliet als een beladen maar tegelijkertijd ook als een positief keerpunt. Het was misschien wel precies de trigger die ik nodig had om eens goed na te denken over wat ik wilde doen met mijn leven. In die zin voelt dit moment ook als een nieuwe kans: doorgaan op het pad dat ik al meer dan 10 jaar bewandelde, of de gelegenheid aangrijpen om mezelf af te vragen wat ik echt wil.

Na wat verkennende telefoontjes besloot ik om een loopbaantraject te volgen. Samen met mijn coach ging ik terug naar de basis: wat vind ik leuk, waar haal ik positieve energie uit, en wat maakt mij als persoon uniek en welke carrièremogelijkheden passen daarbij? Soms waren de uitkomsten herkenbaar, soms uitdagend, maar het was ook confronterend. Niet alles aan jezelf is altijd leuk, en dat is oké. Met de inzichten die ik kreeg, kon ik beter begrijpen waarom bepaalde aspecten van mijn werk mij spanning opleverden.

Eerlijk gezegd wist ik al langer dat ik misschien iets anders wilde doen, maar ik durfde de sprong in het diepe niet eerder te wagen. Ik vind het ontzettend moeilijk om beslissingen te nemen uit angst om de verkeerde keuze te maken. Maar ik weet ook dat als ik geen keuzes maak, de keuzes voor mij gemaakt worden. Nu durf ik de regie in eigen hand te nemen, en hoewel dat eng is, geeft het me ook energie. En wat is het ergste dat er kan gebeuren? Zelfs van een verkeerde keuze kun je leren.

Tijdens mijn loopbaantraject werd duidelijk dat ik veel behoefte heb aan een sociaal element in mijn werk: niet alleen onderling met collega's, maar ook het contact met klanten. Daarnaast werd het belang van zingeving steeds duidelijker voor mij: ik wil werk doen waarin ik iets kan betekenen voor anderen. Ook afwisseling en autonomie zijn voor mij erg belangrijk. Samen met mijn coach stelde ik een lijst op van mogelijke beroepen die aan deze criteria voldoen.

Ik voerde gesprekken met mensen die al jarenlang werkten in de beroepen die ik wilde verkennen. Deze gesprekken waren niet alleen leuk, maar ook erg waardevol. Ik kreeg inzicht in zowel de leuke als de uitdagende aspecten van hun werk. Hierdoor werd het mij duidelijk dat ik meer aandacht wil besteden aan zaken die ik belangrijk vind, meer structuur wil creëren voor mijn eigen gemoedsrust, en werk wil doen waarmee ik het gevoel heb iets zinvols bij te dragen.

Wat nu?

Na een roerige tijd sta ik open voor nieuwe mogelijkheden die aansluiten bij mijn waarden en persoonlijkheid, en ben ik vastberaden om de regie over mijn eigen loopbaan te nemen. Ik ben op zoek ben naar werk dat me energie geeft en waarin ik het gevoel heb iets waardevols bij te dragen. Wat zoek ik? Een organisatie waar ruimte is voor verdieping, waar eigen regie en inbreng gewaardeerd wordt, en waar aandacht is voor mensen. Dat kan zijn in de vorm van een UX design functie, maar ook voor andere manieren om mijn talenten te gebruiken sta ik open. Mocht je van een passende functie voor mij weten, stuur me een berichtje!

Daarnaast oriënteer ik mij op een switch naar het onderwijs, daarover vertel ik later meer in een apart artikel.